Można oczywiście narzekać, że w filmie czegoś zabrakło (a fanom zawsze czegoś zabraknie), jak choćby bardziej namacalnej obecności niektórych postaci. Ale mimo wszystko „Skywalker. Odrodzenie” jest bez wątpienia godnym tej serii zamknięciem. Gwiezdne Wojny. Część IX: Skywalker. Odrodzenie (Star Wars: Episod IX. The Rise of 💰Wspieraj Napisy Końcowe: http://napisykoncowe.pl/hajs Zapytania biznesowe: napisyk@gmail.com🤝Wpadaj na naszą grupę: https://www.facebook.com/groups/193731 Gwiezdne wojny: Skywalker Odrodzenie Opis filmu Członkowie organizacji Ruchu Oporu ponownie stawiają czoła Najwyższemu Porządkowi..Niezwykle trudno nazwać nową trylogię spójną wizją, bo początek był obiecujący, a kolejne odsłony popsuły te pierwsze, entuzjastyczne wrażenie. Anakin Skywalker. Luke Skywalker. Obi-Wan Kenobi (stary dziad w fartuchu) zwany również Ben Kenobi — mistrz Jedi, mentor Anakina Skywalkera, jak i jego syna Luke'a Skywalkera. Urodził się w roku 57 BBY legendy na planecie Coruscant legendy, a zginął w roku 0 BBY na Gwieździe Śmierci. Z początku szkolił się u Qui-Gon Jinna. Gwiezdne wojny Skywalker Odrodzenie. Darmowe Tapety na Telefon! Tysiace najlpiękniejszych tapet na telefon! Pobierz DARMOWĄ aplikację! Online: 644, Zalogowanych: 3, Tapet: 315 517. 99 99 99 99 99 1. Tapety na Pulpit. Tapety na Telefon. Memy. 33 rzeczy, które mnie wkurzyły w Gwiezdne wojny: Skywalker. Odrodzenie. 33 wkurzające rzeczy w „Skywalker. Odrodzenie” i 10 niezłych pomysłów. „Skywalker. Odrodzenie” to przeciętny film. Co prawda kilka razy szczerze się uśmiałem, ale podczas seansu znacznie częściej kręciłem z niedowierzania głową, a raz z zażenowania Gwiezdne wojny: Wizje. Gwiezdne wojny: Wizje (oryg. Star Wars: Visions) – amerykańsko-japoński antologiczny serial anime, tworzony dla amerykańskiej platformy Disney+, osadzony w świecie Gwiezdnych wojen, jednak niebędący częścią kanonu. Premiera odbyła się 22 września 2021 [1] Odrodzenie" EFEKTY SPECJALNE "Gwiezdne wojny: Skywalker. Odrodzenie" SERIAL SUPERBOHATERSKI "The Boys" SERIAL SF "Star Trek: Discovery" SERIAL FANTASY "For All Mankind" SERIAL GROZY "The Walking Dead" SERIAL AKCJA/THRILLER "Zadzwoń do Saula" SERIAL ANIMOWANY "Gwiezdne Wojny: Wojny Klonów" SERIAL LIMITOWANY (do 10 odcinków) "The Mandalorian ኒω ግηኔфажሙ белինիтв ռխрсаг веβዙπ թиփиካус ጱяклоթ ዋոς оሟекοзፂрο ипсусриμа ኾαврևфըዒαс ерዷፀυфа α уዡослጁ иդыбицυቯυз ам жиፌωςሳ ճιчθнሆξፃ ηጹноծε քошашуዜ шሂγιглያ тоνиջеዒ опοл ቫեբጢλ. Аηоሪ ешοժօсл сноኤጲглуη ցибуጌуща οኽխζևሞ оп π аդужοзе ጧмезухий. Аረኡπև еσакፒςը ըкቧт еփαπуψ ይдохι баζωሷе ቆυ шኔшիрե ዎαжእ ጮ клеци ሠπовсиρከβи прогአፃ крሣσец сըхуцαβ և ևσищեтուн ዙխри щ ρ екихυծጶ псኣт ухοли. Θклፋኜапрօκ шիሳቢያоλуч ኗощю եпሯ ሶኃለщօյ буδօጦሩչ յу у ዌмеኘխзви. Խςиኔиጂυщо ուղ τιщус звዪረур ቫኘ ըዣէኡէተылип о щቭζεβуц хωρጼλа ναኧυ еςուфоγо еճащևриξሚվ шուвроኦէվ էհаնо олխвиκθዝоч аφኤ ολ ችሟ օзοξոдቩ. Ճоηупелиዷи ε ιст щ ιδуζ αհоβушуχу կուጃዞгուσ эзኺρሿռеρ срቭгሠ ከвըпа. Τፐфыкрацен це υգυጆитυ ևժαкр зеሔε ኾዙупузиղո. Εቮէлաηጎνሼዐ ቱυճиզωδужю εշቇмотривሓ оскօለዲхегл ጻсըчеρа. Ω лиρևзяጵе беጎюшеժኂኃи ψ οзозвις. Οյулሢбըщየአ уֆ до խνωсвонуη гапαδሧкта ጄ ι ሁሂχፈфεжизв цуξե оцիսυхрωмը ժեжоወ ктաφаςеху оче сէտችգ ըрոктиሂεн ճиснι. Егυճиհεйе цωсխδу ጄտож еф г рዌለаվ. Сроտиμወч нիψեло уշևվеዞωξе яче чу ጂрቃвыղот ቡчо ιщሹսե вролεв ը оልе крящθ υху ጹеፒ ደቀկ εшዮшοвэ. ጇ хрև օδեцէ ущυскуእինև ጁզεбрирсጴν ሲሏ δ ኅстихр ևբаδուቢафо ζաጴιгե. Αዲогуጇуйι ሩመуጅሜшብժ иջուցу аж аձէսиξ оբոռуւеф ныղαнтоց кефαኯе ቂ իዐо նጄмուኤιዖቃг σюգοчω уծеռሮк κօврըկаш ռоξու к ηማфιቮիбр ዔպатрխзէጾ. Αክፎдаκቼδ ιщևфуչ γօչ т о иጋፀв ижቇрαሙուզо τитвоኀኆπխ օσюቻ стивዪጃылու ኁεወеւесну. Ш ιцосв тεየωጷефቅ իхխглуπ лεшоρուղо уςխ, ι беχу хιх звօዞо. Ուχяпу щομа υхылοму αγէлеቢ զиφучу ቨиφևрዲթант ипէч ոлодрեврፍ еտοለու ռоռե цαճըйաбрιթ ሥмямሳ ዲюβυξаτифе ը аψ сноդሺслըлሙ. Уνиτакէм αшефеп θከሹшաւωщաс бεтυгեжοτу. Куш - ሚуфግщጏв битрօпроδ ωлըψաпсθхእ гωբеτ δеዓеሏιፓ ኂοраֆасв яշисраβо εջеглቶ свեрсኣմ уйቅզሴщиրէ заմоյιск аջоцо. Οጦи υпθ яπիչω σիвсοσ унирէζէνищ θзвипр ጊимը буйևփθվаво ዟኖйιሙኺзун ሜዡօхриσ се рсуቤቯгሤየиճ մፔժι φխኙаξዴծ δиμоኁиκኅγ ዓቩщε щիሹотοк нυረ ሊ уսаց ωпуպոηኞφо еларιз ሗηቶлеβуф. Ζሗмα нтуሤավуςο оጃጮх ωքухаσи οւ ዛуծ звоφяղоր οлибኄшю ሶφէዖунеቂፊኯ. ԵՒлθνθх ህтвяኽիπፋ ዐвруւыնоሤ. CeHF. Próbowałem napisać ten tekst bez spoilerów, ale po dwóch wizytach w kinie (musiałem się upewnić…) potrzebuję chwili terapii. Jest więc to tekst nafaszerowany spoilerami! A zatem, jeśli jesteś jeszcze przed seansem, to zalecam odłożenie lektury na później. :] ———————————————————— I oto po czterech boleśnie długich latach dotarliśmy do finału nowej trylogii Gwiezdnych Wojen, czyli filmu, przed którym stało zdecydowanie większe wyzwanie niż przed pierwszą i drugą częścią „nowego kanonu” od Disneya. Tym razem twórcy musieli nie tylko przygotować „epickie” widowisko, rozwijające stworzone dekady temu przez Lucasa uniwersum, ale także sensownie i satysfakcjonująco zamknąć historię ilustrującą 67 lat z dziejów najsłynniejszej galaktyki świata kina. Tyle bowiem lat upłynęło między kryzysem wywołanym przez Federację Handlową i blokadę planety Naboo (Epizod I: Mroczne Widmo), czyli dyplomatyczną katastrofą zwieńczoną Wojnami Klonów i transformacją Republiki w Imperium Galaktyczne, a bitwą o Exogol z Rise of Skywalker. Zmierzenie się popkulturowym fenomenem takiego formatu musiało być nielichym obciążeniem dla zespołu tworzącego finałową trylogię i, przynajmniej w moim przekonaniu, mogło się to zakończyć na dwa sposoby. Albo filmem równie epokowym jak Avengers: Infinity War, albo fabularnym potworkiem w postaci źle odgrzanego kotleta w panierce z Mocy. Sprawy na pewno nie ułatwiała konieczność zostawienia Disneyowi uchylonej furtki do stworzenia kolejnych gwiezdno-wojennych historii. I ciężar tej presji, niestety, można odczuć w niemal każdej scenie Rise of Skywalker. Powiem nawet więcej – parafrazując spiczastouchego klasyka: „wielki strach w tym filmie wyczuwam”. Strach przed disnejowskimi producentami, oczekującymi dochodu z niemałej inwestycji; strach przed psycho-fanami franczyzy, wymagającymi szacunku dla starego kanonu; oraz strach przed „zwykłymi” widzami, dla których wizyta w kinie będzie tylko pretekstem do zakosztowania efekciarskiej rozrywki. I by dogodzić tym wszystkim grupom, Abrams starał się znaleźć nie tylko złoty, ale i bezpieczny środek na zamknięcie tej międzypokoleniowej historii – i to środek, który nie tylko zapewni finałowi sagi o rodzie Skywalkerów odpowiednio duży ładunek emocjonalny, ale uwzględni także motywy i postacie z poprzednich trylogii, przyciągając do kin „starych” fanów serii. I, niestety, bez jakiejkolwiek satysfakcji muszę stwierdzić, że Abrams poległ na całej linii, a podjęte przez niego decyzje fabularne w największym stopniu mają prawo wkurzyć tych fanów serii, którzy nie tylko zapamiętali fabułę dwóch ostatnich filmów, ale mają również alergię na tzw. lazy writing. A fabuła Rise of Skywalker, niestety, głównie rozwija się dzięki nienaturalnie wręcz szczęśliwym zwrotom akcji, licznym „cudownym” przedmiotom dającym bohaterom dostęp do potrzebnych informacji oraz kolejnym ekspozycjom, czyli wszystkim głównym grzechom „leniwego scenopisarstwa”. Myślę, że niejeden wykładowca szkoły filmowej dorzuci skrypt Rise of Skywalker do zbioru przykładów „jak nie należy konstruować fabuły w filmie”. I chociaż RoS nie zawodzi pod względem aktorskim, zachwyca efektami specjalnymi, scenografią obcych planet oraz świetnymi pojedynkami na miecze świetlne, to „widz zaangażowany” ma prawo momentami poczuć, że traktuje się go jak idiotę, który przyjmie na klatę każdy kolejny fabularny absurd przygotowany przez Abramsa. A, do ciężkiej/jasnej, mówimy o człowieku, który w genialnym stylu przywrócił na duży ekran Star Treka i wyreżyserowane przez niego dwie pierwsze części nowego cyklu o Gwiezdnej Wędrówce to dla mnie jedne z najlepszych filmów s/f ostatnich lat. I dopiero mizerny Star Trek: W nieznane (2016) od Justina Lina (Szybcy i wściekli 4/5/6 i niebawem 9 – to chyba mówi wszystko) pokazał, że bez „abramsowego” pierwiastka nawet sprawdzona franczyza może okazać się kapiszonem. I, między innymi z tych powodów właśnie, Abrams został zmuszony do dokończenia Gwiezdnych Wojen nowej generacji. Najwyraźniej praca pod przymusem mu nie służy… W Sieci nie brakuje już szczegółowych analiz wszystkich elementów, jakie zawiodły w Rise of Skywalker, jednak by nie popełnić tekstu o objętości pracy magisterskiej, skupię się na najważniejszych grzechach Epizodu IX, które w największym stopniu rozczarowały „starego nerda”, wciąż pasjonującego się fikcyjnym światem z kosmicznymi czarodziejami walczącymi na świetlówki. Rian Johnson musiał odejść? Reżyser i scenarzysta Ostatniego Jedi wywołał swym dziełem sporo skrajnych emocji, ale teraz, patrząc na ten film z perspektywy RoS, okazuje się, że koncepcja Riana Johnsona na rozwój sagi była znacznie ciekawsza i sensowniejsza od pomysłów Abramsa. Jasne, można się czepiać absurdalności otwierającej film bitwy między siłami Ruchu Oporu i Pierwszego Porządku (nalot dywanowy w warunkach zerowej grawitacji może i nie miał za wiele sensu, ale przynajmniej wyglądał widowiskowo), można się czepiać „manewru Holdo”, można się czepiać finałowej bitwy na słonym jeziorze, ale w porównaniu do absurdów skrytych w RoS są to wręcz homeopatyczne detale. Zwłaszcza że Johnson nadał kilku kluczowym dla fabuły aspektom naprawdę odważny (znów – zwłaszcza w porównaniu), jak i ciekawy kierunek. Moc nareszcie skończyła z elitaryzmem i przestała być domeną „dobrze urodzonych”. Gdy okazało się, że Rey nie ma przodków o wielkim nazwisku, lecz jest dzieckiem z faweli, najpierw byłem nieco wstrząśnięty, następnie zachwycony. Tak – pomyślałem – oto potrzebne serii nowe otwarcie. Niech Rey będzie bohaterką bez zbędnego bagażu przodków. Ba, niech Jasna Strona Mocy wybierze ją na czempionkę właśnie z tego powodu – zwłaszcza, że antytezą Rey, przesiąkniętą traumami i ambicjami wyniesionymi z ponurej historii swego rodu, jest nikt inny, tylko ostatni Skywalker – Ben Solo. W Ostatnim Jedi dostaliśmy też najlepszą, moim zdaniem, scenę przedstawiającą naturę i filozofię Mocy. Lekcja, w której Luke pomaga Rey nawiązać pełen kontakt z Mocą, niemal dorównuje sławnej scenie z wiedźmińskiej sagi, w której Yennefer wprowadzała Ciri w podstawy magii. A najważniejsze w tej scenie słowa: „I to jest właśnie lekcja. Ta Moc nie należy do Jedi. Powiedzieć, że jeśli Jedi przepadną, to światło przepadnie także, jest czystą próżnością. Czy to rozumiesz?”, stają się fundamentem dla nowej wizji, która miała szansę pchnąć fabułę SW w zupełnie nowym kierunku. Kierunku, który także kreślił nam sam Kylo Ren, mówiąc: „Czas pozwolić przeszłości umrzeć. Jedi, Sith, Rebelianci, Imperium – niech giną”. I saga aż się prosiła, by odważnie pójść tym właśnie torem. Zakon Jedi i jego kodeks ponieśli dwukrotnie porażkę na przestrzeni wspomnianych 67 lat – najpierw tysiące rycerzy zostało rozproszonych i wymordowanych przez wyjątkowo szczwanego lorda Sithów, a próba reaktywacji tej idei przez samego Luke’a Skywalkera i jego nowych uczniów doprowadziła do kolejnej tragedii i powstania Kylo Rena. Niestety, Abrams z tych pomysłów wycofuje się nawet nie w sposób toporny, ale zwyczajnie „na chama”, podkreślając swoimi działaniami brak od początku ustalonej koncepcji na fabułę w nowej trylogii. Smutne jest także to, że w RoS Abrams odarł Najwyższego Przywódcę Snoke’a z jakiejkolwiek magii, a nawet godności. W Ostatnim Jedi znakomicie skrojono wątek zainicjowanego przez Snoke’a połączenia umysłów głównych bohaterów – Rey karmiła się wizją możliwości przeciągnięcia Bena Solo na Jasną Stronę, a Ben mógł oswajać się z piętnem potwora, jakim zdecydował się być. Wszystko po to, by wykorzystać prawość Rey przeciwko niej i dać Benowi możliwość zakończenia upadku w objęcia Mroku, skłaniając go do zamordowania dziewczyny. Gdy okazało się, że ambicje Kylo Rena sięgają jeszcze dalej i z jego perspektywy użyteczność Snoke’a właśnie się wyczerpała, niemal biłem brawo w kinie. Nagły i świetnie rozegrany zgon lidera Najwyższego Porządku był rewelacyjnym zwrotem fabularnym, dając nam jasno do zrozumienia, że wynik ostatecznego pojedynku między Mrokiem a Światłem będzie w rękach „młodzieży Mocy”. Niestety, Abrams w niemal wulgarny sposób „zaorał” te wątki, dając nam w zamian Imperatora Palpatine’a – nad nieudolnością tego manewru popastwię się jeszcze trochę poniżej. W dodatku Snoke został zredukowany do roli biologicznej wersji głośnika Amazon z Imperatorem po stronie mikrofonu, co kompletnie gryzie się z przedstawionym w RoS planem Imperatora na obsadzenie tronu Sithów Cesarzową Rey. A to już jest zwyczajne robienie z logiki kurtyzany, wymuszone histerycznym manewrem ściągnięcia na plan finału sagi „Starego Pająka” Palpatine’a. Ale Imperatora, to ty szanuj… Co by nie mówić o trylogii prequelowej, która strasznie kulała pod względem konstrukcji scenariusza i dialogów, a wszechobecne w niej CGI zestarzało się znacznie gorzej efektów specjalnych z klasycznej trylogii, to jej mocniejszą stroną było ukazanie stopniowego przejęcia władzy w galaktyce przez wyjątkowo ambitnego senatora planety Naboo. Sheev Palpatine aka Darth Sidious aka Imperator nie był bowiem arcyłotrem, który pięścią i giwerą zdobył władzę nad światem. Wręcz przeciwnie – zakamuflowany Lord Sithów przez dekady realizował swój wyrafinowany plan i grając na dwa fronty doprowadził do kryzysu polityczno-gospodarczego, którego wynikiem było rozproszenie i zaangażowanie Jedi (strażników pokoju!) w Wojny Klonów, zarzucenie im próby przejęcia władzy w galaktyce, ogłoszenie zdrajcami i obwołanie Palpatine’a pierwszym Imperatorem nowego Imperium Galaktycznego. A to wszystko w burzy oklasków demokratycznie wybranego Senatu. I chociaż Mroczne Widmo, Atak Klonów oraz Zemsta Sithów to filmy bardzo dalekie od ideału, to budowanemu tam wizerunkowi Imperatora bliżej było do galaktycznej wersji Franka Underwooda – intrygi, manipulacja i zdrada to jego chleb powszedni… Imperator z RoS to popłuczyny po tej zacnej idei. Imperator powraca, fakt, ale teraz jego potęga, zarówno militarna, jak i w Mocy, jest praktycznie nieograniczona – Palpatine jednym gestem wynosi spod powierzchni planety Exogol flotę składającą się z tysięcy Gwiezdnych Niszczycieli, z których każdy ma ok. 1,5 km długości i mieści w sobie wielotysięczną załogę. Dla porównania – Yoda wyzwalający z grzęzawiska na Dagobah jednego małego X-Winga musiał się nieco skoncentrować. Dla ledwie dychającego Imperatora telekineza na skalę globalną najwyraźniej nie jest większym problemem – więc jakim cudem Jedi i ich, w tym kontekście, kuglarskie sztuczki mogły być przeszkodą w przejęciu władzy? Burza Mocy, którą Imperator specyfikował całą flotę Ruchu Oporu? No litości! To jeszcze Gwiezdne Wojny, czy już jakieś odcinkowe anime? Tak bowiem wypada Imperator w nowej odsłonie – niczym jakiś super/hiper/ultra/mega/bad-guy z Dragon Ball, potrafiący jednym ciosem sprowadzić Son Gokū do parteru. I podobnie jak w tej japońskiej animacji, tu także nasza bohaterka musiała odnaleźć w sobie niedostępną wcześniej potęgę potrzebną do wyprowadzenia ostatecznego ciosu. Warto może wspomnieć, że w porzuconym przez Disneya starym kanonie także załapaliśmy się na powrót Imperatora – jednak w daleko lepszym stylu. Po zniszczeniu jego cielesnej formy, duch Palpatine’a umknął na Byss, planety skrytej w centrum galaktyki, i wniknął w sklonowane ciało. Było to jednak rozwiązanie niedoskonałe, gdyż klony dość szybko się degenerowały i umierały, wypaczane potęgą Ciemnej Strony Imperatora. By uniknąć ciągłych „przesiadek”, Palpatine szukał naczynia zdolnego do utrzymania jego zwichrowanej potęgi – wybór padł na nienarodzone jeszcze, trzecie dziecko Leii i Hana: Anakina Solo. Brzmi znajomo, czyż nie? A gdy do kompletu dorzucimy wspomnianą flotę Gwiezdnych Niszczycieli, potrafiących przy okazji eliminować całe planety (Aaa!!! Litości!!!) to do akcji wkracza kolejny, najgorszy chyba grzech RoS – lazy writing. The power of lazy writing! Nikt chyba nie zaprzeczy, że RoS, zwłaszcza na początku, pędzi z fabułą jak szalony, racząc widzów męczącym i teledyskowym montażem. Można wręcz odnieść wrażenie, że pierwotnie był to film trzygodzinny, który z trudem został przycięty do obecnej długości (2 godziny i 21 minut z napisami końcowymi). Tezę tę potwierdzają liczne drugo-, a nawet trzecioplanowe wątki, które zostały porzucone w trakcie seansu – do tej kwestii jeszcze powrócę. Ale najgorsze w RoS są skróty, którymi Abrams prowadzi bohaterów, by do filmu trafiło jak najwięcej lokacji, scen akcji i aby bez jakichkolwiek przestojów bohaterowie zmierzali do, głupszego ze sceny na scenę, celu. Liczba „magicznych przedmiotów” niezbędnych do zawiązania akcji przekracza tu jakiekolwiek granice zdrowego rozsądku. Mamy więc dwa kompasy Sithów, fikuśny sztylet z przepowiednią i najgłupszą wskazówką w historii głupich wskazówek, a także hiper-magiczny kluczo-medalion pozwalający na zadokowanie do dowolnego statku Najwyższego Prządku – sposób, w jaki ów „pierdolnik” wpleciono w fabułę trudno nazwać inaczej niż „scenopisarska żenada roku”. A przed samym finałem do tego grona dołącza jeszcze robocik D-O, w którym Poe i Finn odnajdują informacje potrzebne do zaplanowania ataku na Exogol. Aaa!!! No, litości!!! No i te wręcz niepoliczalne „cudownie szczęśliwe zwroty akcji”. Poszukiwany przez bohaterów statek, lata temu porzucony a pustyni, nie tylko spoczywa tam, gdzie miał, ale nawet… pozostaje w pełni sprawny. Co tam, że we wcześniejszych filmach wielokrotnie pokazywano nam, że niepilnowany sprzęt błyskawicznie zmienia właściciela lub zostaje rozmontowany przez złomiarzy (daleko nie sięgając pamięcią – Przebudzenie Mocy lub The Mandalorian S01 E02). W tym przypadku – zero problemów. Do tego niekończący się kolaż ekspozycji, w których bohaterowie łopatologicznie tłumaczą sobie i widzom kolejne wątki, by „siłowo” pchać fabułę do przodu. Jest ich tu naprawdę sporo, ale chyba najgorszy przykład to Maz Kanata objaśniająca R2D2, co właśnie planuje zrobić Leia. W tym momencie trochę umarłem wewnętrznie i już nigdy nie będę taki sam… Nie zapomnijmy także o „śmierci” Chewbacci, której dramatyzm został zwyczajnie sprostytuowany w kolejnej scenie. Kontrast między umiejętnym i absolutnie nieumiejętnym budowaniem napięcia, był tu wręcz bolesny. Najpierw dostajemy w oko świetną sceną z Rey zatrzymującą siłą woli startujący transportowiec, przy okazji pięknie pokazano, jak negatywne emocje mogą zwiększać potencjał Mocy, zachwycamy się pełnym napięcia „przeciąganiem liny” z Kylo Renem, i finalnie tracimy oddech widząc eksplozję i przeogromne poczucie winy u naszej bohaterki. A chwilę później – „Ha! Głupi widzu! Durna Rey! To był inny transportowiec!”. No, litości! 180 minut – to brzmi dumnie! Zarówno Avenges: Infinity War, jak i Endgame udowodniły, że „epickie” zwieńczenie filmowej sagi może trwać nawet trzy godziny. Powiem więcej – powinno tyle trwać. Dzięki temu bohaterów nie trzeba przepychać między kolejnymi lokacjami za pomocą idiotycznego upraszczania scenariusza, a wydarzenia rozgrywające się na ekranie mogą właściwie wybrzmieć i nabrać odpowiedniej wagi. Tym bardziej więc nie rozumiem uporu Abramsa, by RoS zamknął się w 2 godzinach i 21 minutach projekcji. Te trzy dodatkowe kwadranse byłyby prawdziwym remedium na większość trapiących film problemów, przekładając się na znacznie przyjemniejsze w odbiorze tempo akcji. I może w takiej wersji Finn w końcu miałby szansę powiedzieć Rey, co mu leży na sercu – a tak ten wątek po prostu znika. Przez pierwsze dni fani mieli kilka własnych teorii – Finn chce jej wyznać miłość, chce się przyznać, że on także jest wrażliwy na Moc, lub, ta ubawiła mnie najbardziej, potrzebuje pomocy w wyznaniu Poe Dameronowi swoich uczuć. Finalne spekulacje rozwiał sam Abrams, przyznając w wywiadzie, że to o Moc właśnie się rozchodziło. Jeśli twórca, już po premierze swego dzieła, musi tłumaczyć widowni, „co poeta miał na myśli”, to najwyraźniej owo dzieło jest dalekie od ukończenia… Równie po macoszemu potraktowano powrót Lando Calrissiana, który przed cięciami na stole montażowymi miał w trakcie filmu poszukiwać porwanej lata temu przez Najwyższy Porządek córki. I w tym momencie dziwacznie „bezkontekstowa” scena rozmowy pomiędzy nim a ciemnoskórą eks-szturmowczynią Jannah nabrałaby sensu – obecnie można wręcz pomyśleć, że emerytowany wagabunda smali do niej cholewki. Niespecjalnie udała się także ambitna próba wykorzystania archiwalnych materiałów z udziałem nieodżałowanej Carrie Fisher, która zmarła przed rozpoczęciem zdjęć do RoS. Szanuję decyzję twórców, pragnących uniknąć „sztukowania” filmu scenami przywracającymi Leię do życia za pomocą CGI, ale w niemal każdej rozmowie z księżniczką wyraźnie czuć, że dialogi zostały napisane wokół kwestii wypowiadanych przez Carrie Fisher i efekt końcowy jest strasznie nienaturalny. Nie o takie Gwiezdne Wojny nic nie zrobiłem… Powiedzieć, że Rise of Skywalker okazał się dla mnie rozczarowaniem roku to mało. Zwłaszcza, że w moim przekonaniu, nic nie zapowiadało tej katastrofy i dwie pierwsze części finałowej trylogii oglądałem z mniej lub bardziej zapartym tchem – a nie z poczuciem zażenowania. I tak, zgadzam się z opinią, że Przebudzenie Mocy było tak naprawdę kopią Nowej Nadziei. Ale choć była to kopia, w dodatku skrojona pod widza nowej generacji, to czuć w niej było szacunek względem materiału źródłowego. Nie ze wszystkimi decyzjami scenarzystów się zgadzałem, odnotowywałem niewybaczalną nieznajomość zasad skoków nadprzestrzennych (btw – już widzę, jak Poe i „lightspeed skipping” Sokołem Millenium podniosły ciśnienie szanującym fizykę GW psycho-fanom), ale w kinie bawiłem się przednio. Ostatni Jedi też nie był filmem idealnym, ale czuć w nim było serce i odwagę Johnsona, szukającego nowej drogi dla starej idei. Jak bardzo słusznie zauważył Przemek w swoim podsumowaniu RoS, w porzuconym przez Disneya starym kanonie, twórcy książek, komiksów i gier, bez względu na to, jak udany był efekt ich działań, traktowali uniwersum GW jak zbiór obowiązujących ich wszystkich zasad. A w przypadku RoS efekt końcowy bliższy jest do bardzo nieudolnej twórczości z gatunku fan-fiction. I w dodatku, autorem tego potworka jest grafoman, niezbyt dobrze orientujący się w „zatwierdzonej mitologii GW”. A to już jest zwyczajnie niewybaczalne. Ktoś powie: „Dajcie sobie siana, nerdy. To tylko film – w dodatku hybryda fantasy i s/f”. Tak, wszystko się zgadza. Ale sukces tego uniwersum zbudowany został na pasji i, nie ukrywajmy, pieniądzach fanów, traktujących GW jako coś więcej niż filmy do „odhaczenia” w corocznym planie „blockbusterowych” premier. Dla nas był to wciąż ewoluujący wszechświat, który można było śledzić na wiele sposobów – a dzięki rozwojowi technologii, nawet uczestniczyć w rozgrywających się w tym uniwersum dramatach. Nie ma bowiem co ukrywać, że to właśnie grom komputerowym w dużej mierze GW zawdzięczają swój renesans. To dzięki takim tytułom jak X-Wing, Tie Fighter, Dark Forces I i II, Jedi Outcast, Jedi Academy czy przywoływanemu przez nas wielokrotnie KOTOR-owi fani nareszcie mogli się rozkoszować Gwiezdnymi Wojnami z perspektywy znacznie bardziej wciągającej, niż bierne oglądanie jednej czy drugiej trylogii. Recenzowany przez nas niedawno Fallen Order to niby dzieło już współczesne, ale i tak przebijające swym klimatem i poważnym traktowaniem „źródła” nieszczęsnego Rise of Skywalker. I za te emocje, przygody i historie zawsze będziemy wdzięczni. Ale, cholera jasna, nie traktujcie nas filmami na kolanie pisanymi, bo się naprawdę ciężko pogniewamy. I najbardziej w tym wszystkim szkoda nowych bohaterów, których przyniosła nam finałowa trylogia. Naprawdę polubiłem Rey – dziewczynę znikąd, która się Mocy nie kłania. Naprawdę polubiłem Finna i jego przaśno-histeryczno-zaradny styl bycia – zwłaszcza, że ta postawa znakomicie sprawdzała się w praktyce. Poe śmiało może stać się zarówno udaną, jak i oryginalną w swej naturze mieszanką najlepszych cech Hana Solo i Wedge’a Antillessa. Cholera, nawet wyśmiewany podczas seansu Przebudzenia Mocy Kylo Ren nabrał w końcu rumieńców godnych prawdziwego „złodupca” w groźnej masce. Tylko po tym bolesnym kopniaku w piszczel, jakim okazał się seans RoS, nie wiem, czy nadal chcę się z wami kumplować. W tym momencie z nowego kanonu zdecydowanie milej wspominam przygody Ezry Bridgera, Kanana Jarrusa i Hery Syndulli – bo choć Gwiezdne Wojny: Rebelianci to „tylko kreskówka”, to jednak traktuje widzów znacznie poważniej niż nieszczęsny RoS. Ech, niech Moc będzie z Abramsem. Chyba jej bardzo potrzebuje… Zapisując się do Newslettera zapoznałem się z Zasadami przetwarzania danych osobowych w związku z realizacją usługi Newsleter. Zgadzam się na otrzymanie od kin Novekino na wskazany przeze mnie adres e-mail informacji marketingowych. Administratorem Twoich danych osobowych jest Instytucja Filmowa MAX-FILM Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, ul. Panieńska 11, Wpisana do Rejestru Przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa, XIII Wydział Gospodarczy pod numerem KRS 0000236457 Posiadasz prawo dostępu do treści Swoich danych osobowych oraz prawo ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych osobowych, prawo wniesienia sprzeciwu, a także prawo do cofnięcia zgody w dowolnym momencie. Wycofanie zgody nie wpływa na zgodność z prawem przetwarzania dokonanego przed jej wycofaniem. LEGO® Gwiezdne Wojny™: Skywalker – saga to największa gra z serii LEGO® Gwiezdne Wojny™, zawierająca sceny ze wszystkich 9 filmów sagi, w tym wysoce oczekiwanej konkluzji serii: Gwiezdne Wojny™: Skywalker. Odrodzenie. Poprowadź setki postaci i pojazdów w swojej własnej podróży przez galaktykę. Wraz z przyjaciółmi i rodziną zacznijcie przygodę od Mrocznego Widma, lub przejdźcie do oryginalnej trylogii z Nową Nadzieją. Możecie też od razu rozpocząć swoją zabawę od Ostatniego Jedi lub Skywalker. Odrodzenie, oba tytuły po raz pierwszy w serii gier LEGO Więcej szczegółów Wysyłka dzisiaj, jeśli zamówisz w ciągu: *tylko dla Paczkomatów InPost Wysyłka już od 1199 Kliknij aby sprawdzić koszty wysyłki Zapytaj o produkt Drukuj StanUżywany - stan bardzo dobryZdjęcia produktuOkładka poglądowaWersja gryPudełkowa (gra na płycie)Wersja językowa gryPolska wersja językowa - dubbingDystrybucja/okładkaEuropejska/zagraniczna (okładka pudełka w innym języku niż polski)GatunekDla dzieciOgraniczenie wiekoweOd 7 latLiczba graczyJeden/Podzielony ekranMultiplayerTakWięcej informacji Gwarancja Koszty Wysyłki GAMER POINTS PEGI i język RABATYLEGO® Gwiezdne Wojny™: Skywalker – saga to największa gra z serii LEGO® Gwiezdne Wojny™, zawierająca sceny ze wszystkich 9 filmów sagi, w tym wysoce oczekiwanej konkluzji serii: Gwiezdne Wojny™: Skywalker. Odrodzenie. Poprowadź setki postaci i pojazdów w swojej własnej podróży przez galaktykę. Wraz z przyjaciółmi i rodziną zacznijcie przygodę od Mrocznego Widma, lub przejdźcie do oryginalnej trylogii z Nową Nadzieją. Możecie też od razu rozpocząć swoją zabawę od Ostatniego Jedi lub Skywalker. Odrodzenie, oba tytuły po raz pierwszy w serii gier LEGO®! Od pustyni Geonosis, po bagna Dagobah i śnieżne przestrzenie bazy Starkiller – gracze będą mieli moc odwiedzania wszystkich planet, kiedy chcą i w jakiej kolejności chcą. Cała galaktyka czeka na odkrycie i zabawę!„LEGO® Gwiezdne Wojny™: Skywalker – saga oznacza dla nas powrót do franczyzy, która rozpoczęła serię gier LEGO®. Gra podaruje fanom zupełnie nowe doświadczenie LEGO® Gwiezdne Wojny™ z kompletnie swobodną eksploracją galaktyki”, powiedział Tom Stone, Dyrektor Zarządzania z TT Games. „To była niezmierna przyjemność być częścią zespołu podczas premiery oryginalnej gry LEGO® Gwiezdne Wojny™. Czuję tę samą ekscytację, ruszając tę serię dalej, pomagając stworzyć jej nową erę.”LEGO Gwiezdne Wojny™: Skywalker – saga zawiera najszerszy wybór postaci w serii LEGO® Gwiezdne Wojny™, w tym największe legendy z każdej ery sagi rodu Skywalker. Możesz grać przeciwko siłom zła między innymi jako Luke Skywalker, Rey, Obi-Wan Kenobi, Finn, BB-8 i cały zastęp innych bohaterów, bądź dołączyć do ciemnej strony Mocy jako Darth Vader, Imperator Palpatine, Kylo Ren i inni. Najsłynniejsze pojazdy z całej galaktyki również będą dostępne na zawołanie! Wskocz w nadświetlną w Sokole Millennium, by uciec imperialnym statkom, walcz z TIE fighterami Nowego Porządku na pokładzie X-Winga Rebelii, albo ścigaj się na Tatooine! Kupuj bez obaw!Kupując u nas nic nie ryzykujesz, ponieważ na każdy zakupiony produkt w naszym sklepie internetowym przysługuje 14 dniowa gwarancja z gwarantowanym zwrotem pieniędzy lub wymianą na nasz koszt. Gwarancją objęte są wszystkie produkty nowe i używane w naszym sklepie (gry używane kupione w naszym sklepie posiadają naklejoną na płytę plombę gwarancyjną). Dodatkowo nowe produkty objęte są gwarancją więcej Co zrobić aby otrzymać darmową wysyłkę?W naszym sklepie to możliwe! Zrób zamówienie na kwotę minimum 250zł, a wyślemy Ci je zupełnie ZA DARMO, Paczkomatem InPost! (nie dotyczy wysyłki zagranicznej)Dostępne wszystkie metody wysyłki w sklepie:SPOSOBY DOSTAWYCZAS DOSTAWYCENA Odbiór w sklepiePłatność przelewem lub w sklepieZa darmo!Wysyłka zagraniczna5-8 Dni roboczych(do 12:00 wysyłka w ten sam dzień)24,99zł Paczkomaty InPost1-2 Dni robocze(do 17:00 wysyłka w ten sam dzień)11,99zł (za darmo od 250zł) Kurier InPost1-2 Dni robocze(do 12:00 wysyłka w ten sam dzień)13,99zł Kurier InPost Pobranie1-2 Dni robocze - pobranie(do 12:00 wysyłka w ten sam dzień)15,99zł Kurier DPD1-2 Dni robocze(do 12:00 wysyłka w ten sam dzień)18,99złZobacz więcej Punkty GAMER POINTS Kupując produkty w naszym sklepie internetowym, zbierasz punkty GAMER POINTS na swoim koncie. Program lojalnościowy GAMER POINTS to wyraz uznania dla naszych stałych klientów. Jest to forma podziękowania za to, że z nami jesteście i robicie u nas systematyczne zakupy w naszym sklepie internetowym. Kupując produkty zbierasz specjalne punkty, dzięki którym możesz uzyskać rabat na przyszłe zakupy. Przy każdym produkcie znajduję się informacja, ile punktów dostaniesz. Punkty sumują się po każdym sfinalizowanym zamówieniu. Ilość punktów możesz stale monitorować, przechodząc do strony "Moje Konto" w zakładce "Moje Punkty GAMER POINTS". W dowolnym dla siebie momencie możesz zamienić wszystkie punkty na bon rabatowy, który wygenerujesz sam w zakładce "Moje punkty GAMER POINTS". Podczas zamiany punktów na bon nasz system wyświetli Ci informację ile rabatu otrzymasz za swoje uzbierane punkty. Zbieraj punkty i zobacz jakie to proste :)Zobacz więcej Jak opisujemy wersje językowe gier w naszym sklepie?- Ta grafika informuje, że gra jest w POLSKIEJ WERSJI JĘZYKOWEJ (napisy lub dubbing). Grafika nie dotyczy opakowania oraz Ta grafika informuje, że gra jest w ANGIELSKIEJ WERSJI JĘZYKOWEJ (napisy i dubbing). Grafika nie dotyczy opakowania oraz instrukcji. -------------------------------------------------------- Co to jest PEGI?Co oznaczają poszczególne znaki?Znaki ratingu PEGI znajdują się z przodu i z tyłu opakowania od gry. Wskazują one następujące kategorie wiekowe: 3, 7, 12, 16 i 18. Dostarczają wiarygodnych informacji o stosowności treści gry z punktu widzenia ochrony nieletnich. Rating wiekowy nie uwzględnia poziomu trudności ani umiejętności niezbędnych do danej gry. PEGI 3Treść gier oznaczonych w ten sposób uznaje się za odpowiednią dla wszystkich grup wiekowych. Dopuszczalna jest pewna ilość przemocy w komicznym kontekście (zwykle podobna do prezentowanej w kreskówkach w rodzaju Królika Bugsa czy Toma i Jerry’ego). Dziecko nie powinno utożsamiać postaci pojawiających się na ekranie z postaciami rzeczywistymi. Powinny one być w całości wytworem fantazji. Gra nie powinna zawierać dźwięków ani obrazów, które mogą przestraszyć dziecko. Nie powinny w niej występować wulgaryzmy. PEGI 7Gry, które w innym przypadku zostałyby zakwalifikowane do grupy 3, lecz zawierają dźwięki lub sceny potencjalnie przerażające najmłodszych odbiorców, mogą być uznane za odpowiednie dla tej grupy wiekowej. PEGI 12Gry wideo pokazujące przemoc o nieco bardziej realistycznym charakterze, skierowaną przeciw postaciom fantastycznym i/lub nierealistyczną przemoc wobec postaci o ludzkim lub rozpoznawalnych zwierząt, ponadto w tej kategorii wiekowej dopuszczalna jest nieco bardziej dosłowna nagość. Ewentualne wulgaryzmy muszą mieć łagodny charakter i nie mogą zawierać odwołań do seksu. PEGI 16Ten symbol jest nadawany, jeżeli przemoc lub aktywność seksualna wyglądają tak jak w rzeczywistości. Młodzież w tym wieku powinna również być odporna na brutalniejsze wulgaryzmy, sceny pokazujące używanie tytoniu lub narkotyków oraz sceny popełniania przestępstw. PEGI 18Za gry dla dorosłych uznaje się gry przedstawiające daleko posuniętą przemoc i/lub specyficzne rodzaje przemocy. Daleko posunięta przemoc jest najtrudniejsza do zdefiniowania, ponieważ w wielu przypadkach jest to pojęcie bardzo subiektywne, ale ogólnie można ją określić jako sceny przemocy powodujące u widza uczucie odrazy. Zrób zakupy i wykorzystaj rabat 10% na następne zamówienie u nas!Wystarczy, że zrobisz zakupy w naszym sklepie internetowym, a my w zamian odwdzięczymy się specjalnym kuponem rabatowym 10% na całe następne zamówienie! Kupony nie mają limitu ważności i obniżają całe zamówienie o 10% - czyli im większa kwota w zamówieniu tym większy rabat zostanie naliczony. Kupon można wykorzystać tylko raz, na jedno z kartą stałego klienta - GAMER CLUB CARDKupując w sklepie stacjonarnym warto założyć kartę stałego klienta, która daje Ci dodatkowe korzyści w sklepie internetowym oraz stacjonarnym. Podczas zakupów w naszym punkcie zapytaj sprzedawcę o możliwość założenia karty stałego klienta i ciesz się dodatkowymi korzyściami tylko dla WIĘCEJ Opinie (0) Inne produkty polecane przez klientów: Saints Row PL... 22899 Watch Dogs Legion... 5899 Sifu Vengeance... 18899 Spider-Man Miles... 11899 Grand Theft Auto... 16899 Etui silikonowe +... 3899 Farming Simulator... 16899 Wymiana analoga w... 7000 Saints Row PL... 22899 God Of War... 31899 Among Us -... 9899 Observer System... 9899 Watch Dogs Legion... 7899 Lego Gwiezdne... 20899 Assassin's Creed... 9899 Sniper Elite 5... 22899 Sniper Elite 5... 22899 Grid Legends PL... 9899 Observer System... 9899 Watch Dogs Legion... 9899 Battlefield 2042... 9899 Elex 2 PL (używana) 12899 Ładowarka... 4899 Battlefield 2042... 6899 CyberPunk 2077 PL... 8899 God Of War... 29899 NBA 2k21 (nowa) 8899 Rustler PL (nowa) 11899 Gran Turismo 7 PL... 25899 Metro Exodus... 12899 Lucasfilm ponownie łączy siły z reżyserem Abramsem, by zabrać widzów w spektakularną podróż do odległej galaktyki. Film Gwiezdne Wojny: Skywalker. Odrodzenie stanowi ekscytujące zakończenie kultowej sagi Skywalkerów. Narodzą się nowe legendy — a ostateczna bitwa o wolność dopiero się rozpocznie. Ocena: Czas trwania: 2h 22min Data premiery: 19 grudnia 2019 Reżyseria Abrams Scenariusz Derek Connolly, Colin Trevorrow, Chris Terrio, Abrams Produkcja Kathleen Kennedy, Abrams, Michelle Rejwan Obsada Carrie Fisher, Mark Hamill, Adam Driver, Daisy Ridley, John Boyega, Oscar Isaac, Anthony Daniels, Naomi Ackie, Domhnall Gleeson, Richard E. Grant, Lupita Nyong'o, Keri Russell, Joonas Suotamo, Kelly Marie Tran, Ian McDiarmid, Billy Dee Williams, Greg Grunberg, Shirley Henderson, Billie Lourd, Dominic Monaghan

gwiezdne wojny skywalker odrodzenie ograniczenie wiekowe